İyi Bir Arkadaş Değil, Duyarlı Ebeveyn Olun!

İyi Bir Arkadaş Değil, Duyarlı Ebeveyn Olun! Pek çoğumuz çocuğumuzla arkadaş olduğumuz için övünürüz. Hatta neredeyse arkadaşlarıyla yaptığı pek çok şeyi bizimle de yapabildiği için koltuklarımız kabarır. Ancak bu durum sandığınız gibi faydalı değil; arkadaş olacağım derken onu anne-babasından ediyor olabilirsiniz. Sonuçları çok daha travmatik olabilir. İşte tam da bu yüzden, uzmanların bu konu hakkındaki tavsiyelerini bilmenizde yarar var.

Elbette herkes çocuğuyla iyi anlaşmak, onun tüm dertlerinden haberdar olmak, beraber herkesten çok daha iyi süre geçirmek ister. Bu amaçla de belli konularda fazlaca ödün verir. Fakat dikkatli olmakta yarar var; çocuğunuzla iyi dost olmaya çalışırken otoriteniz her an elden gidebilir.

Pek çok ekspere göre, çocuğunuzla dost olmak yerine, ona iyi bir anne baba olmanız çok daha yararlı. Çünkü “Ben çocuğumun dostıyım” yaklaşımı, onu doğru davranışlara yöneltecek olan aile içi otoriteyi yerle bir edebiliyor, bu da çocuğunuzun gelecekteki yaşamını ve günlük yaşamındaki davranışlarını olumsuz yönde etkiliyor. Üstelik seyrek de olsa durum, ilişkilerde rol değişikliğine kadar uzanabiliyor.

İyi Bir Arkadaş Değil, Duyarlı Ebeveyn Olun!

İngiltere’de ebeveynler üstünde oluşturulan bir incelemedan çıkan etkileyici neticeler bu konudaki gerçekleri gözler önüne seriyor. Şöyle ki, inceleme neticelerına göre, bugünümüzde çocukluk 11 yaşında sona eriyor. Bu yaştan sonra çocukların çoğu, yetişkinler gibi davranmaya başlıyor.

Çevrelerinden çok acele büyülenen ve buluğ devresine giren çocuklar, birtakım özgürlükleri daha acele elde etmek amacıyla ailelerine baskı yapıyor, bu da ne yazık ki erken cinsellik, alkol, sigara ve uyuşturucu gibi bağımlılıklarla sonuçlanıyor. Anne-baba-çocuk temassinde eşit temas diye bir şey olmadığını savunan uzmanlar, anne ve babanın daima yukarıda olması gerektiğinin önemle altını çiziyor.

İyi Bir Arkadaş Değil, Duyarlı Ebeveyn Olun! KadınNews.Com

Kafalar karışık…

İşte tam da bu noktada, anne-babaların kafası hepten karışıyor. Bir yandan elbette çocuğumuz özgür ve özgüven sahibi bir birey olsun istiyoruz, bir yandan da olumsuz alışkanlıklar edinmesini, sorumluluklarını unutmasını istemiyoruz. Bu noktada mühim olan, dengeyi iyi kurabilmek… İyi bir dost yerine, duyarlı ve anlayışlı bir anne-baba olur, anne-babalikten dostlığa geride bıraktığımız o ince çizgiyi korumayı başarırsanız problem ortadan kalkabilir.

Baskı kurmayın, ilgilenin

Otoritenizi itimatliğini sağlamak adına çocuğunuzun üstünde baskı kurmanıza lüzum yok. Onunla ilgilendiğinizi göstermeniz, kendini gösterebileceği özgür alanlar oluşturmanız, onun gelişimi yönünden çok daha faydalı. Üstelik böylece bağlarınız giderek sağlamlaşacak ve çocuğunuzun size itimat duyduğunu fark edeceksiniz. Fakat baskıcı yaklaşımlarla onu bunaltırsanız ne anne-baba ne de dost olarak onun doğrulusunda öneme alınmayacağınızı sakın unutmayın.

Bunları dikkate alın…

• Çocuğunuza sürekli nasihat vermekten kaçının. Onu nasihatlerinizde çok davranışlarınızla etkilemeye çalışın.
• Çocuğunuza bağırarak cümleler kurmak yerine, yumuşak tonlarda ama kesin ve net cümleler, onlar için her zaman daha bağlayıcı olur.
• Asla kendinizle kıyaslamayın ve mutlaka ona bir yanılma bırakın.

• Onu dinleyin, sorduğu soruları önemseyin ve asla yalan söylemeyin. Her konuda gerçekleri anlatın.
• Yapabileceklerin>in üstündeki durumlarda onu zorlamaktan kaçının, aksine başarabileceği işler konusunda dayatmacı değil ama bilgilendirici olun.

• Yalan söylediğini sezdiğiniz zaman, üstüne gitmeyin; yalnızca yalan olduğunu anladığınızı hissettirin. Böylelikle daha fazla yalan söylemesini engellemiş olursunuz.
• Ona karşı haksızlık ettiğiniz durumlar olursa, bunu ona açıkça söylemekten çekinmeyin. Bu sizi onun gözünde düşürmez, aksine daha güvenilir bir ebeveyn kılar.
• Unutmayın ki hiçbirimiz bu dünyaya ‘örnek çocuk’ olmaya gelmedik… Ondan da bunu beklemeyin.

• Yalan söylediğini sezdiğiniz zaman, üstüne gitmeyin; yalnızca yalan olduğunu anladığınızı hissettirin. Böylelikle daha fazla yalan söylemesini engellemiş olursunuz.
• Ona karşı haksızlık ettiğiniz durumlar olursa, bunu ona açıkça söylemekten çekinmeyin. Bu sizi onun gözünde düşürmez, aksine daha güvenilir bir ebeveyn kılar.
• Unutmayın ki hiçbirimiz bu dünyaya ‘örnek çocuk’ olmaya gelmedik… Ondan da bunu beklemeyin.

• Çocuğunuza sürekli nasihat vermekten kaçının. Onu nasihatlerinizde çok davranışlarınızla etkilemeye çalışın.
• Çocuğunuza bağırarak cümleler kurmak yerine, yumuşak tonlarda ama kesin ve net cümleler, onlar için her zaman daha bağlayıcı olur.
• Asla kendinizle kıyaslamayın ve mutlaka ona bir yanılma bırakın.

• Onu dinleyin, sorduğu soruları önemseyin ve asla yalan söylemeyin. Her konuda gerçekleri anlatın.
• Yapabileceklerin>in üstündeki durumlarda onu zorlamaktan kaçının, aksine başarabileceği işler konusunda dayatmacı değil ama bilgilendirici olun.

• Yalan söylediğini sezdiğiniz zaman, üstüne gitmeyin; yalnızca yalan olduğunu anladığınızı hissettirin. Böylelikle daha fazla yalan söylemesini engellemiş olursunuz.
• Ona karşı haksızlık ettiğiniz durumlar olursa, bunu ona açıkça söylemekten çekinmeyin. Bu sizi onun gözünde düşürmez, aksine daha güvenilir bir ebeveyn kılar.
• Unutmayın ki hiçbirimiz bu dünyaya ‘örnek çocuk’ olmaya gelmedik… Ondan da bunu beklemeyin.

• Yalan söylediğini sezdiğiniz zaman, üstüne gitmeyin; yalnızca yalan olduğunu anladığınızı hissettirin. Böylelikle daha fazla yalan söylemesini engellemiş olursunuz.
• Ona karşı haksızlık ettiğiniz durumlar olursa, bunu ona açıkça söylemekten çekinmeyin. Bu sizi onun gözünde düşürmez, aksine daha güvenilir bir ebeveyn kılar.
• Unutmayın ki hiçbirimiz bu dünyaya ‘örnek çocuk’ olmaya gelmedik… Ondan da bunu beklemeyin.